بررسی رابطه ناامنی غذایی با کوتاه قدی توأم با چاقی و اضافه وزن کودکان ۱۱-۷ ساله شهرستان زابل در سال ۱۳۹۴

مقدمه و اهداف: غذا از جمله نیازهای اصلی انسان است، که در قالب«امنیت غذایی» مطرح می شود. این مطالعه با هدف بررسی رابطه وضع ناامنی غذایی با کوتاه قدی توأم با چاقی و اضافه وزن در کودکان 11-7 ساله شهرستان زابل انجام شد. روش کار: این مطالعه طی 2 مرحله انجام شد در مرحله اول (مقطعی) 3443 دانش آموز 11-7 ساله با نمونه گیری طبقه ای– خوشه ای و در مرحله دوم تمام کودکانی که بر اساس نمودار رشد cdc دچار کوتاه قدی توأم با چاقی یا اضافه وزن (56 نفر) بودند؛ به عنوان گروه «مورد» و 112 دانش آموز که بر اساس همان استاندارد دارای قد و وزن مناسب برای سن بودند؛ به عنوان گروه «شاهد» انتخاب شدند. دانش آموزان گروه مورد و شاهد از لحاظ سن، جنس و دبستان هم سان بودند. برای ارزیابی امنیت غذایی خانوار پرسشنامه امنیت غذایی 18 گویه ای (usda) با مصاحبه از مادران تکمیل شد. یافته ها: شیوع کوتاه قدی 95/17 درصد، چاقی 56/4 درصد، اضافه وزن 98/10 درصد و شیوع کوتاه قدی توأم با چاقی و اضافه وزن 71/1 درصد در جمعیت مرحله ی اول مطالعه بود. بین ناامنی غذایی با کوتاه قدی توأم با چاقی و اضافه وزن ارتباط آماری معنی داری نشان داد. به طوری که ناامنی غذایی در گروه مورد با وضع اقتصادی ضعیف، زندگی در منزل استیجاری، شغل کارگر و بیکار برای سرپرست خانواده و سطح سواد پایین سرپرست ارتباط آماری معنی داری را نشان داد. نتیجه ‏گیری: از آن جا که بین ناامنی غذایی و کوتاه قدی توأم با چاقی و اضافه وزن ارتباط آماری معنی داری نشان داد؛ طراحی برنامه های مداخله ای برای پیش گیری یا کاهش نا امنی غذایی ضروری به نظر می رسد.